Türk insanı dinlemeyi bilmiyor derler... Çünkü o kadar çok boş konuşan var ki, gerçekten dinlenmesi gereken biri konuştuğunda da kulaklarımızı tekrar açmayı unutuyoruz bence. Yoksa dinlemeyi bilmediğimizden değil!
Oldum olası boş konuşan insanlara tahammülüm yoktur. Öyleleri var ki, lafı allıyorlar, pulluyorlar, döndürüyorlar, dolaştırıyorlar, sakız yapıyorlar ki, kendileri bile neyi anlattığını unutuyorlar. "Ne diyordum ben?!" Çok tanıdık bir cümle bu size de, değil mi?
Gereksiz uzunlukta konuşan insanların hep, mutsuz veya evlerinde sorunları olan insanlar olduğunu düşünmüşümdür. Asıl sohbet etmeleri gereken insanlarla diyalog (!) kuramadıkları için, yerli yersiz içlerinde biriktirdiklerini döküyorlar.
Tuhafıma gidense, böyle geveze insanların karşısında sıkılanların suratı bin şekle girer, elleri ayakları oynamaya başlar. Kısacası beden dili hemen ele verir, sıkıldığını ve konuşmayı sürdürmek istemediğini ama ben daha bu sıkılma mimiklerinden anlayanını ve konuşmasını sonlandıranını görmedim. Bu kadar ben merkezli insanlar var işte! Kendilerini o kadar önemsiyorlar ki karşısındakinin onu dinlemek istemediğine ihtimal bile vermiyorlar! Bir de susturulunca sinirlenir, bozulur bu tipler, Amerika'yı baştan keşfetmiş, anılarını anlatıyor ya!..
Gevezeler nasıl susturulur?
Araya girmenize müsade etmeden konuşan insanları susturmak için, birden alakasız sorular yöneltin. Mesela siyasetten mi konuşuyor, dan diye "burcunuz ne" diye sorun. İlk denemede yılmazlar büyük ihtimalle, ikinci sefer de "ceketinizi nerden aldınız" deyin. Baktınız hala pes etmiyor koşarak ordan uzaklaşın! İşin espirisi bir yana böyle insanların sadete gelmesini sağlamanın tek yolu sizin konuyu toparlamanızdır; "yani şöyle mi demek istiyorsun", "demek istediklerini çok iyi anladım" gibi cümlelerle konuyu toparlayıp, saatlerce kendinizi prangalara bağlı hissetmekten kurtulabilirsiniz.
Kral der ki: İyi bir dinleyici olmak terbiyenin ve eğitimin göstergesiyse konuşmak da bir sanattır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder