Cevap...

Çift kişilik yalnızlık yazıma bir yorum gelmiş. Yayınlayım mi yayınlamayım mi diye düşündüm bir süre, çünkü belli ki beni "tanımayan" tanıyan biri... Belli ki biraz da öfkesi var... Sonra yayınlamaya karar verdim. Hiçbir değişiklik yapmadan yorumu olduğu gibi yazıyorum:


Adsız dedi ki...

Sen şuna kısaca "özgür kız imajımın altında iki deve üç koyuna gelin edilmeyi bekleyen anadolu kızı ruhuna sahibim, o yüzden bir erkek bulduğum an ne blogum ne facebookum kalır, kaybolurum, konuştuğum yazıştığım kim varsa anında alakayı keserim, Türk kızıyım işte, böyleyim" desene.

19/2/13 21:17

 

"Ortalama" bilinç düzeyine sahip insanlar "ciddiye" alınmayı çok sever. Bu yüzdendir zaten "kişiye özel" kavramlarının günümüzde çok tutması. Ciddiye alındığımızı hissetmek için! Bende sayın "adsız"ı ciddiye alıyorum ve yorumu üzerine bir "post" giriyorum... Umarım mutlu olur. Hatta belki beni biraz anlar...

***

Bazı insanlar aşk için yaşarlar. Daha doğrusu sevmek, sevilmek için... İlla bir erkeğin onu sevmesi değil. Annesinin, babasının, kardeşinin, dostlarının, tanıyanların, herkesin onu sevmesini isterler. Sevilmeyi sever çünkü bu insanlar. İlişkilerini de bu yüzden yaşarlar. Sevgiyle beslenirler... Her şeyi severler. Her şeyin onu sevmesini isterler. Evrensel bir tanım yapacak olursak "Allah aşkı" da diyebiliriz buna...

Yalnızlığı sevmez bu insanlar... Yalnız olduklarında mutsuzdurlar. Unutulmak kadar da onları hiçbir şey kırmaz...

Sevgi arsızı değillerdir ama... Sevgiyi severler işte. Her şeyde sevgi ararlar. Çiçekte, böcekte, hayvanlarda... Zevzeklik belki de... Sokaktaki köpeğe "günaydın" derler. Herkese gülümserler. Kimseyle küs kalmak istemezler. Kimseyi kırmak istemezler. Yakından tanımayanlar -belki de senin gibi- çokça yanlış anlar bu insanları, hatta bu yanlış anlamanın nedensiz ve tanımsız bir nefrete dönüştüğü bile olur. Çünkü, hayata sürekli gülümsemeleri gamsız, ukala hatta şımarık sanılmalarına neden olur. Bkz. Mehmet Ali Birand, Saba Tümer, Marilyn Monroe... Dertsiz sanılır bu insanlar, diğerleri gibi "ağlak" olmadıkları için... Yalnız ağlar, güne pozitif başlarlar... Dert anlatmazlar... Sorun konuşmayı sevmedikleri için sorunsuz sanılırlar, "hayat sana güzel" denilirler. Ve bu insanlar yine gülümserler...

Ve bu insanlar dönem dönem kabuklarına çekilirler. Kendilerini dinlemek isterler. Enerjilerini toplamak isterler. Ağladıkları görünsün istemezler...

İşte bende bu gruptanım! Hatta "gold üyeliği" yeni aldım diyebilirim. Hedef: "Platinum!" ;)

Yani diceğim o ki; çok da ciddiye alınmaması gereken sosyal medyadan 1 sene uzaklaşmış olmamın bir erkeğe bağlanması kadar hiçbir şey beni üzemez. Çünkü çift olmayı sevmek demek kendini ve dostlarını unutmak demek değildir, bilirim... Eğer ki uzaklaşmışsam birilerinden ya da topluluklardan bir erkek için değil, "az insanın çok huzur" olduğunu anladığım içindir. Kendi seçimimdir! Azın çokluğunun doyumuna ulaşmak içindir...

Yokluğumun da ne sosyal medya mecraları için, ne de benim için bir kayıp olduğunu düşünmüyorum o da ayrı mesele...

***

"Deve, koyun" meselesine gelecek olursakta...

1- Ben "özgür" değilim. Özgür imajım olduğunu da hiç sanmıyorum! Çünkü en başta sorumlu olduğum Allah, sonra da ailem var. Tabi "özgür"den kasıtın ne olduğunu anlamak gerek...
2- İki deve, üç koyun iyi para eder.
3- 26 yaşında ve hala bekarsam aradığımın, "iki deve, üç koyun" sahibi olmadığı aşikar sanırım...

Kral der ki: Keşke yorumundaki kadar cesur olup adını da yazsaymışsın, o zaman tam, "kişiye özel" bir cevapla "nama yazılı post" atardım...