14 Aralık 2011 Çarşamba

Yeryüzünde bir melek... (?)

Öyle bir insan düşünün ki; gerçek bir Pollyanna!
Bardağı hep dolu tarafından görüyor, hep mutlu, hep gülümsüyor, hiçbir şeyi kendine dert etmiyor. Belki bir miktar gamsız...
Bir de bu insan genç olsun, genç yaşında da milyon dolarlar kaybetmiş olsun.
Öyle bir insan düşünün ki; İstanbul trafiğine sinirlenmiyor, acelesi olsa da "n'olacak canım dert mi yok" diyebiliyor
Kolu kopsa, sağlık olsun bir tane daha var diyecek kadar iyimser, belki de "saf"...
Öyle bir insan düşünün ki; her şeye gülüp geçebiliyor, sinirlenme alt sınırı ulaşamayacağınız kadar yükseklerde...
Bir de bu insanın erkek olduğunu düşünün.
Hatta ticaret gibi stresli bir iş yaptığını da düşünün!
Öyle bir insan düşünün ki sürekli gülüyor ama sırıtmıyor, sizi rahatsız etmiyor. 
Bu kadar rahatlığa karşın sorumsuz da değil bu insan.
Üstüne aldığı görevi layığıyla yerine getiriyor ama kasmadan, strese girmeden, oluruna bırakarak...
Kesinlikle yapmacık değil gerçek!
Çekim yasasından, "pozitif mesaj gönder ikiye katlansın sana dönsün" falan gibi şeylerden haberi bile yok.
Doğuştan iyimser...
"Hayata bir kere geldim mutsuz olmak niye" kafasında bir adam...

Ne kadar sinir bozucu değil mi? Sizin kafanız düşünmekten çatlıyorken, sizin -kendinize göre- bir milyon tane "devasız" derdiniz varken, siz sıkıntılarınızdan uyuyamıyorken, siz gelecek kaygısı taşırken "onun" bu kadar mutlu, huzurlu ve rahat yaşaması ne kadar sinir bozucu değil mi?

Sizce böyle bir insan var mıdır?

Var! İnanılması güç ama var! Ben tanıştım. Gözlerime, kulaklarıma inanamadım. "Benimle dalga mı geçiyor bu herif" dedim. "Şaka mısın sen, çikletten mi çıktın" diye sordum. Rol yapıyor sandım. Ağzım bir karış açık kaldı. "Seninle evlenene Allah yardım etsin. Sen bu rahatlıkla bütün sorumluluğu kadının üstüne yıkarsın." dedim. Yakın arkadaşından itiraz geldi; "hiçbir kız arkadaşı ondan ayrılmak istemedi. Bütün eski sevgilileriyle hala dost. Çok iyi bir sevgilidir." diye.

Sonunda "dünya gerçekten senin gibilere güzel kardeş, keşke onda birin kadar olabilsem" dedim...

Yani kısacası "ideal insan" denilebilecek birini tanıdım ben. Hala şoktayım... Benim gibi kontrol manyağı, doğuştan huzursuz ve mükemmeliyetçi bir insanın böyle bir insan karşısında şoka girmesini de anlayışla karşılayın lütfen...








Hiç yorum yok:

Yorum Gönder