Ağıt

Biliyorum ben bu bekleyişi... 5 sene önce de bekledim böyle.
Elim kalbimde, gözüm yaşlı, midem düğüm düğüm...
Yenildik o zaman... Acıyı gördüm. İçim yandı kavruldu...
Savaş mağlubu insanları gördüm. Yenilginin yükünün ne kadar ağır olduğunu öğrendik.
Yaşarken ölmeyi gördüm ben... Gülerken ağlamayı... Ölü gibi yaşamayı..
Yaşamak denirse buna!
Şimdi yine aynı yerdeyim. Biliyorum deniyor yukardaki beni.
Ne zaman yıkılacağımı görmek istiyor. Gülüyor belki de...
Belki de zorluyor beni tek başıma savaşayım diye...
Alıştığımı zannediyor o... 2 kere aynı şeyi kaldırabileceğimi sanıyor o...

Sevmiyor mu yoksa beni? Ne günah işlemiş olabilirim ki?..            
Bugün yine aynı yerdeyim... Tek başıma ve çaresiz...
Dua etmekten baska bir şans verilmiyor bana.
Sahi, inaniyor muydum ben sana?
Bugün yine aynı yerdeyim... Gülmeye mecbur ve tek başıma...
Zavallı dualarım onunla...
Allah dağına göre kar verirmiş.
Dağ olmak isteyen kim, yemyeşil tepe olmak varken?..
Kılıç kraliçesi olmak isteyen kim, kupa asını bulmak varken?..